İnsanların başka insanları ötekeleştirecek şekilde düşünceleri benim sinirlerimi çok fena şekilde bozuyor. Hele ki bunu duyar kasarak bağırarak tepki haline getirmeleri. Sabah işten eve gelirken belli ki gecenin yağmurunda ıslanmış, üşümüş sokakta kalan bir kardeşimizi gören hanfendi utanmadan, arlanmadan "nerede başıboş, evsiz varsa bu sokakta takılıyor" diyerek rencide edebiliyor rahatlıkla. Garibim sadece yüzüne bakarak geçti,gitti. Cümlesine tek bir tepki bile vermedi. Belki de cümlelerine layık görmedi,bilmiyorum.. Ayıptır, günahtır. Hiç mi Allah korkunuz yok, bu kadar da utanmadan, sıkılmadan rahat olmayın. Kimin nasıl bir hayat yaşadığını, o duruma nasıl geldiğini bilemezsiniz. Buraya yazdıklarımın aynısını o çok duyarlı hanfendiye de aynen ilettim..
O masum bakışların içime dert oldu çocuk, inşallah yarın seninle tekrar karşılaşırız...